Hüzn-ü Aşk Şiiri - Murat Aybirdi

Git başımdan hüzün
Karanlığa gücü yetmez gündüzün
Aşk yorgunuyum, tükendi gücüm
Salkım salkım değil bulutlarım
Güneşim söndü ufuklarımda
Delişmen bir rüzgâr eser
Issız sokaklarımda
Çek kederini üzerimden
Tuz basma yarama yeniden
Gönül telimde şen nağmeler yok
Sessizliğin sesine sinmiş sızım
Kalabalıklar içinde yalnızım
Her yanım çelikten duvar
Hüznüm, gökyüzü kadar
Bakışlarımda sitem
Ruhumda matem var
Git başımdan hüzün
Dikene gücü yetmez gülün
Çorak bir toprağım şimdi
Tel tel çözülmüşüm
Ömrümde vakit ikindi
Yıldızları birer birer kaydı
Her mevsimi bir başkaydı
Dindi artık sızısı ayrılığın
Aşk, sarardı bahçemde
Geçmişin yükü saklı gecemde
Git başımdan hüzün
Hükmü kalmadı sözün
Şiirim tükendi
Hikâyem öksüz
Işığım söndü
Köksüz bir ağacım şimdi
Adı kaldı aşkın
Derdim başımdan aşkın
Kıyılarıma hasret demirleniş
Yüküm demirdenmiş
Sinsi yalnızlık kapımda
Kapıyı çekip çıksam da
Hüzün her yanımda

Murat AYBİRDİ