Hüzn-ü Aşk Şiiri - Şerife Berra Sarıkaya

Dalgalar mehtapla ayrılık şarkısını çalıyorken,
En güzel kasımpatıyı kopardım hoş bahçenden.
Bahtiyar gönül giriftar oldu sevda hakikatinden,
Gör, perişan oldu halim vücud ikliminden.
Hani dün çalıyordu hüzzam bestesi hanendelerin,
Sendin o gün sultanı bütün nazendelerin.
Şimdi bakmıyor çeşm-i hülya yareme,
Vuruyor adın yine her lahza sineme.
Eksilmesin makberinden ab-ı hayat ve menekşe.
Yakındır kalplerin vuslat demi, ervah-ı ezelde.