Tutuşur gönlüm ah-u zârımdan
Bir saba yeli büyütür içimdeki bu yangını
Ufalır adımlarım usul usul yürürken ölüme
Hiç bir ses ulaşmaz gönlüme yârdan gayrı
Bir ses işitirim bin sessizlik içinden
" Kullu nefsin zâikatul mevt " der en derinden
Ey gece!
Bana biraz güneşten bahseyle
Ya avuçlarıma dök yıldızlarını,ya hilâlinden bahşeyle
Hangi karanlık mesrûr kılar ki mumu?
Ya bulutlarını boşalt sineme,ya toprağına gark eyle.
Bin âh ile yaşadım her geceyi
Bir eşkine kurban ettim neşemi
Bin heceye böldüm bir kelimeyi
Yine de seni anlatmaya yetmedi.
Çiçek çiçek taşıdığın,balından sundum
Kalem hicranla yüklü
Paylaşmak kağıda düştü
Gözden akan her damla
Gönül kurnasından düştü
Şiir sensen eğer
Şairler yenik düştü
Öyle hazin bakma gözlerim.!
Nedavetinle ümit tohumları yeşermedi
Damla damla suladın toprağı,kaç mezarbaşında da
Bekâya doğan kimse,fenâya dönmedi
Serpuşları bastım bağrıma,can diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!