Huysuz zamanlara vardı ömrümüz,
Âlemin fendine akıl ermiyor.
Şimdi paralelde gezer gönlümüz,
Eyik düzlemlere ikrar vermiyor.
Ne kutu, ne tezgâh ehline düştü,
Bugün çağlayanlar sanma hep güler.
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
İplerin ucunu bir elde toplayalım da öyle yüzdürelim gemileri derken bütün ipler kaçtı ellerinden.... 'Güncel' gerçekten toz duman. Tavşan kaçıyor, tazı kovalıyor ama hangisi tavşan hangisi tazı pek.., belli olmuyor...
Kaleminize sağlık sayın Enver Özçağlayan...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta