Huysuz Yüreğim Şiiri - Hakan Rüstem İçer

Düşünmek öylece düşünmek seni
Hayalinle yaşamak, hayalinle dokunmak
Darma dağın yürek gözler nemli
Şaşkın halim ezik yüreğim

Sokakta gülen çocuğun mutluluğuydu
Herhangi bir şeyi kazanma sevinciydi
Yağmurda yağmurun sesiyle yürümekti
Seni düşünmek seni yazmak...

Elimden düşen yüreğin
Yere dağılan cam parçaları
İçimi kanatan acı veren sen
Ve ben yokluğunu topluyorum...

Huysuz biri oldum huysuzlaştım
Tıpkı çocuklar gibi olur ya
Oyuncağını paramparça edip üzülülen
Huysuzum yokluğunda hep olduğu gibi

Tıpkı yazılan bir türküsün
Dillerden düşmeyen eskimeyen
Tıpkı bedene giren nefes gibi
Ve Azrail gibi ruhumu bedenimden alırsın

Kirlenmiş bir umutsun türkülerde
Benden uzaklaşan ümit gibi
Derdim ya sana derinlerimi açtım
Kitlenmiş kalbimin derin köşesi

Seni dökmeye çalışırken kalbimden
Toprağa karışan sen ben oluyorsun yine
Tekrar filizlenip içimde derin,
Bende vazgeçilmez oluyorsun...