Huysuz kşi Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Böyle mi olmalıydık ömrümüzün sonunda
Gezmek yok,
Eğlenmek, neşelenmek yok
Dost akraba, memleket ziyaretleri yok,
Çakılıp kalmışız evlerimizde
Eğlenmek varken
Gezmek yeni, yeni yerler görmek varken
Böyle’ mi, yaşamalıydık.

Gönül ister’ ki, memleket, memleket gezelim.
Şehir, şehir dolaşalım.
Gençliğimizden çalışmaktan, yapamadıklarımızı yapalım.
Ah, dostum ah,
Boşuna bu günleri hayal etmişiz meğerse.

Yaşlandınsa daha ağır yükler binermiş sırtına insanın
Hele, yoksa birikmiş varlığın
Çakılır kalırmış insan, yaşlı zamanında evinde.
Kulakları duymaz,
Gözleri doğru dürüst görmez
Dizleri tutmaz.
Esir gibi yaşarmış, ömrünün son günlerinde.

Kendimi hayallerle avutur oldum son günlerimde
Ah, dostum ah..
Ne yediğimden zevk alıyorum, ne içtiğimden bu günlerde
Geçmişe dalıp gidiyorum.
Gözlerim doluyor, ben geçmişi düşündükçe
Bir huysuz kişi olmuşum, kendimi tanıyamıyorum.
Ben ömrümün son günlerinde..

16 Mayıs 2021-05-16
Ahmet Yüksel Şanlı er