HUYSUZ GECENİN SABAHINDA
Anneciğim,keşke çocuk kalsaydık,büyümeseydik de....Ne ağladığımıza bir sebep ararlardı,ne güldüğümüze burun kıvırırlardı...Güzelliğimizi kıskanmazlar,maşşşallah deyip yanağımızdan bir de makas alırlardı...Çabuk geçti be annem o güzel günlerimiz...Hiçbir kucak,senin o mis kokulu kucağının yerini tutamadı...Aklımız her şeye eriyor ya,azıcık sevinelim derken,kamburlar fırlıyor,dertler kümelenmiş etrafımızda,hangisine üzüleceğimizi bilemiyoruz.Pembe hayallerimiz gri oldu...Büyüdük be annem istemesek de...Karnımızı doyuranlar oldu.Ruhumuz aç değil...Gönlümüzü sorarsan bulduğumuz sevgiler ilaç değil...İlaç olanı bulduk,yudumlayamadık gönlümüzce...Herkes bir sır küpü ki sorma...Bir güzel söze hasret kaldık annem...
Sevdik,sevilmedik...Sevmedik,tepemizde bulduk ...Günah olmasın dedik,uslu durduk...Geceler hoyratca kanımızı ateşledi...Çaresizce saldırdık karanlıklara,hayali sevgililere...Canım diyenlere...Beynimizde soyduk,dilimizle sevdik...
Sözlerle seviştik soğuk klavye tuşlarında, tek elle yazıp ötekiyle selamladık sevgilimizi. okşadık sevdiğimizi,sessizce kahkahalar attık kendimizce...Utandık saldırdıklarımızdan,hoşlandık yorgan yaptıklarımızdan serin gecelerde üstümüze...
Annem, herkese sevgiler sundum çocukça ellerimle,bir de sevenim var mı diye merak ederim...Papatya yapraklarından en sonuncusunda ne çıkar dersiniz ????
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta