Huysuz Çocuk Şiiri - Emrah Kurt

HUYSUZ ÇOCUK
ben hala çocuğum
dokuzundan gün almamış
sekizinde yalın ayak
hayatı tanımak , yaşamak
öylesine bir adam olmak
seninle büyümek istiyorum

elim yüzüm toz-toprak
hala çocuğum işte
gülmeyi deneyen ağlayarak
en çokta babasının verdiği
bisiklet vaatlerine kanan
ve sıvası dökülmüş evlerden
çaldığı çıtalarla yarım yamalak
uçurtmalar yapan
fakat asla uçuramayan

hala çocuğum , uykusuzum
yanında annesi olmayınca uyanan
yatağından kalkan;
ve pencereden odaya süzülen
alacakaranlık gölgelerin oynaşmasından
korkuveren , tedirgin olan
başını yastığa gömüp
yorganın altına gizlenen korkak

hala çocuğum , huysuzum
inadım inat diyorum
ağzımda düdüğüm öttürüyorum
ve sana bağlanıyor nazarım
gücüm yettiğince seviyorum
dedim ya hala çocuğum
haklısın…
galiba birazda huysuzum
✒ 24.08.2002 / Denizli