Huysuz Avrat Şiiri - Mustafa Sarı

HUYSUZ AVRAT

Anlamak gerekir seni özünde
Bir gayret olmalı iki gözünde
Temiz olsun senin gülsün yüzünde
Can çıkmadan huy çıkmazmış doğrumu

Sen bir dersen o üç der karşında
Metre kısa gelir derdin arşında
Dumanlar dolanır sakin başında
Can çıkmadan huy çıkmazmış doğrumu

Senin orta halinden beklerse lüküs
Aç olan karnına aman be tokuz
Hoo dedikçe ziyanda yiyorsa öküz
Can çıkmadan huy çıkmazmış doğrumu

Hatasını kabul edip özür dilemez
Doğruyu anlatsan seni dinlemez
Kalbini kırıp döküp bi pardon demez
Can çıkmadan huy çıkmazmış doğrumu

Durup durduk yerde günaha sokar
Evde bulaşıklar sıcaktan kokar
İkaz etsen bile tersleyip bakar
Can çıkmadan huy çıkmazmış doğrumu

Halı hasır altı süpüntü olur
Çekyatın altında fare barınır
Rüzgar eser camların tozunu alır
Can çıkmadan huy çıkmazmış doğrumu

Çorabı ararsın eşi kayıptır
Yapma avrat dersin valla ayıptır
Pijamalar atlet çoğu yırıktır
Can çıkmadan huy çıkmazmış doğrumu

Çamaşırı yıkasada dürmek yok
Düzgün ve düzenli gezip görmek yok
Bilmese ayıp değil varıp sormak yok
Can çıkmadan huy çıkmazmış doğrumu

Ütülü elbise asla bulunmaz
Cam çerçeve tozu zati alınmaz
Gerektiği zaman bir şey bulunmaz
Can çıkmadan huy çıkmazmış doğrumu
Aşık mustafam böylesi düşman başına
Yazması bile inan gitmez hoşuma
Yazık olur inanki bu genç yaşıma
Can çıkmadan huy çıkmazmış doğrumu