Huy Şiiri - Zeynep Beşen

Bakma öyle engin denizler gibi,
İçimin göğüne doluşuyor kuşlar,
Bin yıllık uykuların uyanışı ,
Ne güzel duruyorsun öyle dupduru.

Çağının suskunu
Sen ki sözleri dilinde uyutan kuytu
Ellerin ne güzel bir tını
Bakınca sen öyle dünyalar dışı

Sevmek seni !
Bu dünyanın en güzel huyu .
Bu memnuniyet dilekçisi
Her gün yüzlerine okur mu ?

Papatya sarısı,
Mandilana kokusu,
Kiraz ağacım ,
Şakaklarina yaslanır ömrümün her bir anı.

Yüzümde okuyamazsin ,
Ne bir dert ,ne de sızı
Sana bakan yerde,
Yüzüm de ,bulamazsın dünyalık ağrı.

Bir gülüşün nice dünyalar kurarken özüm de ,
Bir gülüşün bu dünyayı yerle yeksan ediyor,
Değer dedikleri şey senin gözlerin de
Yaşayıp ölüyor.

Korktuğun şeylere
Benzemiyor adım,
Sevdiğim şeylersin tamamın,
Perdeli zümralar evi
Kapına dışarıdan müdehale etmem ki.

Sen kendine gizlenen özne,
Kainat kitabin da bana okunan mana,
Sen bir nefeste açılan sahra,
Sessizliğin öz vatani sen,
Bunca gürültün ancak dilini bilmeyeni şaşırtır.

Ne durulan bir suyum ,
Ne çağlayan bir nehir,
Ne de akan bir ırmağım ,
Ben tüm okyanuslar yurduyum ,
Senin kıyılarına deniz olur dururum.