HüveAllah Şiiri - Cihat Şahin

HÜVEALLAH (HU ALLAH)

Fikren seyyah ol, gez âlemleri
Tesadüf izini, görmezsin billâh
İlimler derine, indirsin seni
Zahirde batında, mühür; hüveallah

Esir ol esir’e, yüz fezalarda
Uyduyu yıldızı, bulmazsın darda
Kimisi buz keser, kimisi narda
Hepsine müdebbir, yalnız; hüveallah

Mavi devlerde, kızıl devlerde,
pulsarda herkülde, dolaş her yerde.
Şems-ül şumusta ve galaksilerde,
Hükmeden hâkim, yalnız bir Allah

Işığı ısıyı, nakleden foton,
Kendisi zerredir, işleri bir ton
“yapamam” demiyor, yüklesen bin ton
Çünkü maliki, yalnız; hüveallah

Sapma yok rotada, milim arasan,
Her bir gezegen, dönüyor asan.
Olmaz tek kaza, beyhude tasan.
Onları döndüren, zira hüveallah

Onca güneşin, kimden yakıtı?
Azalmaz bitmez, nereden kut’u?
Her şey yolunda, korkutmaz ati.
Güneşler yandıran, bilki hüveallah!

Arz’ı bu hızda, döndüren kimdir?
Üstüne hayatı, konduran kimdir?
Kaynayan magmayı, dindiren kimdir?
Sani-i kadirdir, oda; hüveallah.

Atmosfer denilen, bu tavan kimin?
Asırlar boyunca, yaşadın emin.
Allahtan maada, kim eder temin?
Onunda halik’ı, mutlak bir Allah

Bir tek atoma, binlerce görev,
Sesleri resim’i, taşır zerreler
Bir işi yaparlar, milyar kereler
Emreden amiri; vahit hüveallah

Buluttan su yapar, sudan buharı,
Setretmiş rahmette, serin ve har’ı
Cem etmiş katrede, nur’u ve nar’ı,
Bunların halik’ı, sadece o Allah

Doğmuşsa doğa, odur doğurtan,
Doğaya güç vermen, en büyük hatan.
Aklını şaşırtan, vehim ve şeytan
Bunlarla sınıyor, seni hüveallah.

Bir sudan her şeyi, yaratan kimdir?
Duyguyla uzuvla, donatan kimdir?
Neydendir hamurun, ilk atan kimdir
Beyan’ı Kur’an’da, yapar o Allah.

Her şeyi bir şeye, kalb’eder o hu
Her zaman görürsün, sen bunu yahu.
Odur türabın, sultanı şahı
Her şeyi bir toprak, yapar hüveallah.

Habbede ağacı, gizleyen odur,
Ağaçtan meyveyi, halk eden odur.
Gırtlakta sesleri, var eden odur,
“emr-i kün feyekün ”, maliki Allah.

Korkmakta lezzet var, havfullah leziz,
Sevmeyi unutma, ziyandır perhiz!
Onu hem sever, hem korkarız biz,
Yegâne yârimiz; elbet hüveallah.

Takılma sebepte, küsmesin yârin!
Sebeple müsebbip, olmuştur karin.
Bunları bilmezsen, mağdursun yarın,
Mahşerde yüzüne bakmaz o Allah.

Gelmiştik hay’dan, döneriz hu’ya
Azrail gelince, tükenir hülya,
Kalkılır uykudan, bozulur rüya,
Ya ceza ya cennet, verir hüveallah.

CİHAT ŞAHİN