Huşu Şiiri - Cihat Şahin

Hikmetin başı; bil mehafetullah,
Huşulu gönülün, dilinde hikmet.
Hikmeti has kula, verir o Allah,
Huşusuz gönüller; kahhardan nikmet

Kim korkmaz haktan, uzak dur ondan
Umma bir hayır, böyle insandan,
Ya eder dinden veyahut candan
İsterse adını, koysunlar hikmet

Tevazu mahviyet, huşudan gelir,
Örneği resulden, Kuran’dan alır
Gurur ve kibir’i, helaki bilir
Duruşu vakarlı, sözleri ibret

Daimi huzuru, bulur hazırda,
Aramaz sekirde, bilmez hızırda
bilirki o yalnız, hazır nazır da
Verilmiş o kula, hâkimden hikmet

Canan yakınsa, candanda sana
Daimi saygılar, elzem insana
Nüfuzu var ise, damarda kana
Kullar hürmetle, dolmalı elbet

Kalplere muttali, fikirler malum,
Arzuma vakıftır, sussa da kalim
Ayan beyandır, ona her halim,
O benim rabbimdir, bilmeli elbet.

İlk tekbir namazda; rapt olmak ona
Atılır masiva, arkaya sona.
Çekersin hattını, candan canana
Dünyayla arana, koyarsın bir set.

adab-ı nebevi, en nezih örnek,
Resulde mümkün, en hoşu görmek
Şayet istersen, rızaya ermek?
Sünnete uymak, kolayı elbet.

elpençe divansın, önünde hakkın
O hak’ki sana, ruhundan yakın.
En makbul edebi, hakkıyla takın!
Başlasın nihayet, yârinle halvet.

Teslimsin şu anda, odur malikin.
Sanki hesapta, ruhu salikin,
Müstakim kılarsa, seni halikın,
Doğrudur sıratın, haktasın elbet

Eğildin rükuya, kırdın belini
Azim’i tespih et, döndür dilini.
Arz et hürmetle, rabbe halini,
Fiille verdin, mesajı sen net.

Kalkarak hamdını, sundun Allaha
Methini münhasır, kıldın lillaha
İlk adım atıldı, artık salaha
İlan-ı kulluk, böyledir elbet.

Aşk ile başını, koydun secdeye,
Bildirdin haddini, böyle eneye
Sen dedin; ”ala” o bir taneye“
Yöneldi geliyor, üstüne rahmet

Gururu kibiri, terk ettin ona,
Acizlik fakirlik, kaldı sırf sana
Nurundan nur verir, rabbi insana
Böyle bir rabbe, dolmalı minnet.

Secdeler arda arda, yapılır kulca,
Hüzünle gözyaşı, dökülür bolca
Yaşanır ihlâslı, tavırlar halce
O anki dualar, kabuldür elbet

Bu tavrı yapsan, sünnette farzda,
huşuyu bulursun, ancak bu tarzda
Katmazsan riyayı, kulluğu arzda
Ölmeden dünyada, yaşarsın cennet.

Art arda rükünler, sonra tahiyyat
Arz olur rabbe, hürmet tahiyyat
Miracı-ı sağirde, bariz mahiyet
Resulün yolunda, ol ilel ebed

huduyu huşuyu, yaşa namazda.
İhsanı derk edip, kaybol o hazda!
Rızayı talep et, haktan niyazda
Akacak lütufla, kalbine hikmet.

evvabin teheccüt, olsun durağın,
duhalar işraklar, daim uğrağın
Husuflar küsuflar, olsun adağın
Namazlar dualar, rahmete sebep.

Yaşadın miracı, hak resul gibi
İhlâsta takvada, hep ona tabi,
Bu mukaddes fiil, olmalı hobi
Her halin olmalı, rahmete sebep.

Takvayı tercih et, her halükarda
Zararın hiç olmaz, olursun karda
Gözün kulağın, olursa yarda,
Dünyada ukbada, uğramaz gazap.

İbadet olsun, günlük işlerin,
bulsun bereket, ekmek aşların
Hep hayır olsun, gece düşlerin
Kal selamette, sen ilel ebed

O hep rasatta, yaşama sefil!
Bir saniye bile, sen olma gafil
Muttaki kuluna, o olsa kefil
Koyar cennete, yalnız o sebep

Huzur daimi, biz idrak etsek,
O Halil bize, yolunda gitsek,
Tatlı havfıyla, eriyip bitsek,
Hakka layıktır, daim bu edep

Arttır huşuyu, ya rab, edep ver!
Uysun nebine, bizde edepler.
Daldır rahmete, verme gazaplar
Duamız daima; koyma bi edep!