ŞAŞIYORUM
Tanıyamıyorum kendimi
İki ruhlu benliğimi ben.
Düşünürken bazen ölmekliğimi
Umutsuzluğun pençesinde inlerken.
Bakıyorum ki birden;
ANILARDA
Sen ve ben vardık onlarda,
Sevdamız delicesine
Sevi çağlıyordu ruhlarımızda
Kaderi hiçlercesine
BİR HAYALİN ARDINDAN
Takılıyor gözlerim
Belirsiz bir noktaya ufukta
Zamanı aşıp, maziden gelir bu nokta.
Sensin o!
BU AKŞAM
Tutsak akşamlarımdan birisi daha
Yine sensiz, yine hasretim sana
Buluyor ruhum sonsuz çölde bir vaha
Uzanırken ellerim hayal de olsa sana..
DÜŞÜNÜRKEN
Kabarıp ruhumun gam dalgaları
Taşıyor üstünden dört duvarın
Yırtıyor haykırışım loş semaları
Düşündükçe çöküşünü umut dünyamın
Ah! şimdi,
çalmalıydı birisi,
Çalmalıydı bir hafif,
Ta uzaklardan esen bir rüzgar gibi
Serin, şirin eski bir melodi.
Belki o zaman benim,
PENCERESİNDE TUTSAKLIĞIN
Penceresindeyim bu akşam yine tutsaklığın,
Buram buram bir özlem derin,
İçli bir ah ile ifadeleşirken suskun dilimde...
Gözlerim usul usul çiseleyen yağmurun
Puslayarak,hüzünlediği gri gökleri delip,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!