Hüsrev baba,
Hergün çeker koca çizmeleri.
Değirmende değil,
Hayatta ağırtmıştı bembeyaz saçlarını.
Güneş, utangaç bir kızın yanakları gibi
Olduğunda al al,
Ve neşe dolduğunda martılar
Hüsrev babanın olurdu yüreği
Denizi anılar olan bir sandal.
Her sabah aynı yerde,
Hayalini ziyaret ettiği kuğulu bahçede
Bekliyor, gönül çeşmesini akıtarak
Elinde bir avuç yem ve sevgiliye zambak.
Hüsrev baba,
Hergün çeker koca çizmeleri.
Değirmende değil,
Hayatta ağırtmıştı bembayaz saçlarını.
Kendini tavaf ediyor dünya.
Demliğinde hasreti kanatmış
İçiyor hüsrev baba.
Kayıt Tarihi : 29.3.2007 22:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
aslında hüsrev baba benim içimde yaşattığım bir insan. ve benim duygularımı ona aktarak yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!