Sezen Akoluk - Hüsranlarla Dolu Ask Hika ...

Kücüktü, narindi, safti, dogaldi. Dünyadaki tüm güzellikler genc kizda vardi. Herkesi kendi gibi bilir vede öyle yaklasirdi insan iliskilerine. Nefret ve kinin ne demek oldugunu bilmezdi bile. Kimseye satasmaz ama herkes ona satarsirdi ama o bunun bilincinde degildi. Belkide bilincindeydi ama kimseye belli ettirmiyordu. Kimse onun güzelligini, safligini, basarisini, dogalligini cekemezdi. Herkes onun gibi olmak ister,ama olamazdi. Köydeki tüm genc kizlar, plan yapardi, bütün gün. Acaba genc kizin naamina nasil leke sürelim, nasil onu hayata küstürelim, nasil celme takalim diye. Ama kizin aklinin ucundan bile gecmezdi, arkadas sandigi kisilerin celme takmak istedikleri, hayata küstürmek istediklerini. Cünkü onlarin kendi gibi olduugnun düsüncesindeydi genc kiz. Hic bir insan icin art niyet tasimazdi. Yikici degilde yapiciydi daima. Genc kizin kendi bildigi gibi bi tane kiz arkadasi vardi. Sadece ona gider, sadece onunla paylasirdi baskalarinla paylasamadklarini. Nede olsa on senedir taniyordu bu arkadasini. Arkadasi her kiz gibi imreniyordu genc kiza, hep onun gibi olmak istiyordu ama kimse onun gibi olmak istese bile olamiyorlardi. Sadece istemekle kaliyordu. Arkadasi ona karsi “Dost” gibi gözükse bile, diger kizlar gibi bir acigini yakalamak icin pesindeydi. Genc kizin iki dudak arasindan cikacak lafa bakiyordu ádeta. Herseyine can kulaginla dinliyor gözüküyordu ama aslinda bir acigini bulmak icindi arkadasligi.
Gel zaman git zaman bunlar daha iyi bir arkadaslik olusturdular. O kadar iyi anlasiyorlardiki genc kiz asik oldugunu bile paylasmisti arkadasi sandigi kiz ile. Arkadasi cok sevinmis gözüksede, arkasini döndügünde yüzüne hain bir gülüs gelmisti. Genc kizi sordu sorusturdu sansli oglanin kim olduguna dair. Genc oglanda kiz gibi saf, temiz, kimseye satasmayan biriydi. Genc kiz gibi oglanda simdiye kadar kimseye gönül vermemisti. Bir ilke adim atacakti ikiside. Genc kiz ama asla söylemiyecekti oglana olan sevgisini. İlk adimin oglandan gelmesini beklemekteydi ama oglan böyle bir adim atmak icin cok ama cok utangacti.
Genc kizin arkadasi, oglan ile konusucagini vede onlari birlestirecegini söz vermis durumdaydi. İlk basda genc kiz buna karsi cikmis ama arkadasinin israrlarina fazla dayanamayip kabul etmisti. Arkadasi aslinda haince bir plan icindeydi. Ama kim bilebilirdiki bunu.
Genc kiz arkadasiyla üc ay boyunca görüsemiyordu. Nedeninide anlamakta zorluk cekiyordu. Ne yaptida genc kizla konusmak ve görüsmek istemiyordu? Niye her seferinde genc kizi atlatip, zamani olmadigini belirtiyordu? Genc kiz merak icindeydi, sevdigi kisi arkadasinin dediklerine ne gibi bir yanit verdi diye. Arkadasini ariyor ariyor fakat yanit alamiyordu.
Haftalar gecmis, günler gecmis, günler birbirini kovalar olmus ama genc kiz arkadasindan hic birsey duyamaz olmus.
İki ay sonra eve mektub gelir, genc kiz mektubu alir vede heycanla mektubu acmaya calisir. Genc kiz donmustu. Gözlerini bile kipirdatmiyordu. Sanki genc kizin dili tutulmustu. Ailesi artik genc kizi ordan oraya salliyordu yoksa ayilmaya niyetli degildi.
Mektup görünümlü zarfin icinde davetiye vardi. “ D Ü G Ü N “ davetiyesi.