Hüsrana Yolculuk Şiiri - Umut Gizli

Yeni bir güne uyandım
umutlarım vardı
bahar ayında yeniden yeşermeye başlayan
ormanların içinde gökyüzünün mavisine boyandım
sağa döndüm, sola döndüm
hizaya geldim, sıraya girdim
selam durdum
ne mutlu bana ki seni bulamadım
evet mutluyum çünkü sen yoksun artık
hüzün denizinde hazin bir yolculuk var
bunun adı hüsrana yolculuk

Kalbimin bir tarafı suskun
elinden oyuncağı alınmış bir çocuk gibi
kimsesiz bir çocuk bu için için ağlıyor
sen benim bahar ayında karşıma çıkan
kalbimi tarumar eden
kalbimin bir atarfını kangren edensin
artık hiç bir kıpırtı yok
yaşam belirtisi yok
doktora ihtiyaç var
doktor uzaklarda yanı başımda doktor yok

Hüsrana dönüyor hüsrana vuruyor saatler
Yalnızlığa açılıyor karargahdan nizamiyeye tüm caddeler
sana demiştim zaman ve mekan
ikiside bana olmuş düşman
biri uzakları mesken eylemiş
diğeri durmuş pis pis sırıtıyor yüzüme
her ikisininde özeti hüsran
yine bu bahar yakaldı beni bırakmaz yakamı

Artık dünya dönse nolur
dönmese nolur
ben dönmüşüm fırfıra gibi
zembereği bozulmuş dünyanın
artık her gece bana zindan
her gün karanlık

Gözlerimde artık sana akacak yaş yok
kapanmış gözlerim açılmaz bir daha
doktora gidecek göz yok
doktoru bekleyecek söz yok

Bir gün gelirde unutulur demiştim
hatıralarda kalır aynasında yaşanılanalar
bir burun sızısı çöker akşamı arayan sokaklarda
iştima saatlerinde beynine vurulur
saklında kalan düşünceler
yatağa girersin yorgan üşür, yastık üşür
duvarlara bakarsın duvarlar üstüne üşüşür
içinden bir küfür geçer boğazından süzülür
küfredemezsin dudakların bile ihanet eder sana

Sen çökersin molozlar halinde içime
bakışların ağır gelir her tarafım kan revan
yüküm çok kaldır aramızdan hayalini
bir aklım kaldı sağlam
onuda kaybetmek üzereyim