Hüsrâna Kaldık Şiiri - Abdurrahman Tepe

Ahlak iflas etti düzen bozuldu
Bir hesaba gelmez zamana kaldık
Edeple erkânın kökü kazıldı
Tarihe tüküren insana kaldık

İffet namus haya mazi de kaldı
Alimin yerini cahiller aldı
Işığın yerine karanlık doldu
Süt diye kay içen cihana kaldık

Zani zina eder bol ülfet bulur
Cani cana kıyar bol himmet bulur
Hırsızlar haydutlar metânet bulur
Yaz bahar görmeden hazana kaldık

Kalmadı insan da kavl ile karar
Manasız anlamsız her söze kanar
Kendini bilmeyen kul neye yarar
Bacasız dumansız külhana kaldık

Mazisine dönüp bakmak istemez
Karanlığa bir mum yakmak istemez
Battıkça batıyor çıkmak istemez
Ülfetten ayrılıp hicrana kaldık

Kopardılar bizi ecdat atadan
Hatıramaz vardır üç beş kıtadan
Ruhum pek sıkıldı garip notadan
Güleceğiz dedik giryana kaldık

Bilen var mı senin arzuhalini
Bir hak bilip kulun gizli sırrını
Yıkacağız dedik cehlin bendini
Gerçeklerden uzak efsane kaldık

Kim eyledi bizi bize yabancı
Namert kapısında olduk dilenci
Bin yıllık geçmişim onur verici
Hayellere dalıp hüsrana kaldık

SAMİHİ'yim yeter eyleme sitem
Yiğide erkeğe yakışmaz matem
Gönülden gönüle olayım hâtem
Dostları kaçırdık yabana kaldık