Hüsran Perdesi Şiiri - Mehmet Topbaş 2

Hayat ne garip onca hevesin, beklentinin ardın da yatıyor hüsran,
Çoğu zaman diyemem, doğrusu hiçbir zaman bilinmez perde ardında kalan,
Unutma, yaşamadığın pişmanlığın ve katlanmadığın ecrin mükâfatını alamazsın hayattan,
Şimdi vaktidir geçmiş günleri yâd etmenin, zira hayat sahnesinde açıldı hüsrana perde.

Belki vazgeçilmezlerinin ardındadır aradığın, belki de her kolay vazgeçişin de,
Bile bilir misin? Şöyle bir göz gezdirdiğin de her şeye, sebeplerin, sonuçların,
Ne vakit arasam bir hüzün çığlığında gönül sesimi, dem vurur gönül narı figandan,
Şimdi düşme beyhude bir heves peşine, zira hayat sahnesinde açıldı hüsrana perde.

Ben beni bir parçada toplamadığım müddet eremem bende ki düşünceye,
Hasret kefesi, dalgalanmazsa vuslat kefesiyle, sahip değildir hayatım dengeye,
Hasrete sabır eklenir, vuslata eklenmezse özlem, hayat terazisi gelmez dengeye,
Yolcusun yolun adı umut, düşme sakın umutsuzluğa, zira hayat sahnesinde açıldı hüsrana perde.