Hüsran-ı Aşk Şiiri - Mythorion

Dünyan kararır bir gül uğruna
Seven, sevilen gül..
Kalbi başkası için çarpan,
Kendisi için yaşatan,
Umursamaz, saf bir gül.

Yaprağı dökülmemiş,
Kimse koklamamış,
Batırmamış kimseye dikenini.
Ama içinden öldürmüş

Adını her andığında
Ömründen bir yıl gider.
Ne zaman gelseler göz göze
isyan-ı aşk, ölümden beter...

Yan yana görürsen eğer
Gözlerin olmasın
Kulakların duymasın
Hissetmesin yüreğin, tenin...

Onun için yaşamak, ölmekten daha olay
Gönlünde batmayan bir mah...
Hilal değil, yarım değil, eksik değil, yalnızca dolunay.
Alt tarafı aşk değil mi?
Dile ne kadar kolay.

Unutamazsın onu.
Bir anda ressam olur,
Çıkarır kafandan, dökersin kağıda.
Ama o bulur yolunu
Ve beraberinde getirir.
Aşkı da hüsranı da...