Hüsran Düştü Gönlüme Şiiri - Hamza Kaplan

Yine hüsranlar düştü, şu kimsesiz gönlüme
Yürüdüğüm sokaklar, gece gibi karanlık
Göz kırptığım aynalar, ağlar oldu halime
Hayatın karşısında, duraksadım bir anlık

Hani o kurduğumuz, hayallerimiz vardı
Kim bilir nerede ve ne yapıyorlar şimdi
Hiç beklenmez bir anda, beni bir korku sardı
Biri bana söylesin, tabutta giden kimdi?

Dört duvar hapis değil, hayat büsbütün zindan
Dünyanın bütün derdi, birden sırtıma bindi
Dizginleyip başımı, göğe çevirdiğim an
Sanki bütün yıldızlar, felaket gibi indi

Biter, elbet bitecek, çektiğimiz şu sürgün
Tıpkı bir kara deprem gibi, gelecek ölüm
Bilmem ki hangi mevsim, saat kaçta, hangi gün!
Göçüp gittiğim zaman, biter, ölecek ölüm

Ağustos 2013