Zamanın kıyısından geçip de, el sallayabilmek geçmişe,
Sıyrılabilmek mekândan ve tepkisiz kalabilmek öylece;
Sanki bir ölü gibi,
İşte o an idrakin doruğa ulaştığı,
hayalle gerçeğin birbirine karıştığı,
maddeyle mananın yarıştığı andır.
O an ayrılık, o an vuslattır,
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta