Aydınlıktan nefret eden bir göz bebeği taşıyorum
Gözümün içindeki puslu karanlıkta çocukluklarımız koşuşturuyor
Bahçelerden devşirme sisli ve sarp bir arazide
Senin ve benim içimdeki biten aşk cümbüşümü onlar yaşıyor
Göz kapaklarım önümdeki hüsranı sonlandıramıyor
Cenazeler dolusu insanlar heybesinde taşıdıklarını havaya savuruyor
Kendi ölülerini defneden bu insanlar bizim için çiçekler saçıyor
Önümüzdeki mezarlığa kikirdeye kikirdeye atlıyoruz
Lüzumsuz olan her şeyden uzaklaşıp kenetleniyoruz
Her tarafımız hüsran her taraf karanlık yine de gülümsüyoruz
Birbirimizden başka hiç kimse yok bizden başka her şey yalan
Kayıt Tarihi : 21.2.2024 02:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!