Hüsran... Şiiri - Mehmet Şahan

Böbürlenip kendin beğen,
Kibrin sonu hüsran, hüsran!
Mühürlenip boyun eğen,
Kulun sonu hüsran, hüsran!

Unutma ki yalan zahir,
Değişmiyor olsan mahir!
Uzak sanma yakın ahir,
Onun sonu hüsran, hüsran!

Kendin bilmez aklı fakir,
Yerli yersiz haber verir…
Gaybı ancak Allah bilir,
Falın sonu hüsran, hüsran!

Şeytan nefse hâkim ise,
Kalbimizde mukim ise…
Verilecek hüküm ise,
Yolun sonu hüsran, hüsran!

İblis ile gezen kula,
Haklı haksız yazan kola,
Küreksiz çıkınca yola,
Salın sonu hüsran, hüsran!

Ecirsiz boş ise salın,
Kristalden olsa nalın.
Kim severse dünya malın,
Malın sonu hüsran, hüsran!

Dizlerini dövmedikçe,
Hakk’a doğru evmedikçe!
Karşılıksız sevmedikçe,
Kalbin sonu hüsran, hüsran!

Sen unutma sakın Şahan,
Haktan gelen hep imtihan!
Yaşamadan sünnet, Kur’an,
Fecrin sonu hüsran, hüsran!