Hüsran Şiiri - Güler Tunalı Eren

ömrümüzün özeti sanki
bu son vapur
iş çıkışı da değil ama
isleleden sarkmış kalabalık
içerde bir vesvese
dudaklarda manasız sözler
mimikler zaten kayıp
kimse kimseyi anlamıyor
sırtlarda sanki deve yükü
omuzlar dizlerle sarmaşık

kaptan uyku mahmuru
martılardan uzak
parlardı geceler oysa
parlamıyor
arkası da görünmüyor gecenin
sadece koyu karanlık

hüsran mı
o karanlığa alışık
bulutlar cama yapışık
toz toz olmuş
dökülüyor kostümlerden
yalnızlık
içerisi sadece kuru kalabalık

bir de sen aklıma düşme
ayırır bizi bu kalabalık karanlık
hüsran hep geceye alışık

15.02.2015 Ankara