Hüsran Şiiri - Ümüt Güngör

Türk'e kefen biçenler vadeyi kendi seçti,
Bu şanlı tarihten nice koçyiğit geçti,
Hepside inşallah kevser suyundan içti,
Türk'e kafa tutanın sonu hep hüsran oldu.

Türk hafif alınmaz dedi yazan tarihler,
Hep bunu ispatladı Kanuni Yavuz Fatihler,
Bir avuç cengaverle kıtalar fethettiler,
Türk'e kafa tutanın sonu hep hüsran oldu.

Her gittiği kıtaya Türk adını yazdılar,
Nice kurak toprağa medeniyet kazdılar,
Tüm dünyaya ilim ve fenni tanıttılar,
Türk'ü yok sayanın sonu hep hüsran oldu.

Birçok millet öğrendi ondan tarım hasadı,
Neşter gibi kestiler türlü fitne fesadı,
Mazluma el oldular düşmanaysa celladı,
Türk'ü hafif alanın sonu hep hüsran oldu.

Adalet bu dediler kurup hakça mizanı,
Beş vakitte okuttular dünyaya hak ezanı,
Hakkın kutlu yoluna çağrı idi izanı,
Türk'ü hor görenin sonu hep hüsran oldu.

Tarihler hep Türk'ü tanıdı yiğitlikte,
Malazgirt Estergon Tuna'da şehitlikle,
Birçokları buluştu bunlara şahitlikte,
Türk'ü hakir görenin sonu hep hüsran oldu.

Türk zalim olmadı zalimide sevmedi,
Hiç bir yetim hakkını yemeyip yedirmedi,
Ardından asla barbarlar dedirmedi,
Türk'ü hafif görenin sonu hep hüsran oldu.

Üç Hilal'le buluştu nice kale burçları,
Haçlı seferleri ile bitemedi hınçları,
Çanakkalede yara aldı.......k......çları,
Türk'ü hakri görenin sonu hep hüsran oldu.