Hüsnüzan- Garib Çoban Şiiri - Engin Demirci

Gaybları bilene sığın, kendine ait sevgisi vardır kalpleri değiştirir.
İbrahim Aleyhisselam ile ateşe atılmak isteyenlerin fedakarlığı Hakkın adını anmak içindi.
Kendini ara gülden güzel bir hal var mı?..
Bir şeylerin yerine koyduk birbirimizi.
Birbirimiz kadar değerli şeylerin yerine.
Artık kimse sığmaz oraya.
Böyledir ahvali alem, kimine gül kimine ağla denmiştir.
Sevgiden korkanlar, nefsiyle hep dedikoduya başlar.

Haset halindekiler İblis gibi birbirine benzerler.
Huu çekenseniz viraneniz aşkın divanına gelir teheccüt vakti.
Zikir içinde okunanlar duaya pervane olan gönlün aşkıdır.
Cahiller kendini idrak edemediği için sevmeyide bilemezler.
Elest Bezminde aşk şarabını içene ağyar olur kainat.
Sen sakiyi bildin mi, salavatlar sırrından.
Sevgiden korkanlar, nefsiyle hep dedikoduya başlar.

İyi yada kötü bir şey sor kendine Estağfirullah ile.
Hayalinde fitne kuranlar, açılmamış gönül yerine suretini süsler.
Alim ile cahilin farkı; bilmelerinde değil.
Daha ziyade söylemelerinde açığa çıkar.
Cahil, bir bilir, güler oynar, bin söyler.
Alim de bin bilir, seherde kuş dilinden okur, Huu diye bir’i söyler.
Sevgiden korkanlar, nefsiyle hep dedikoduya başlar.

Marifetten habersiz yaşayanlar, nerden bilsin Rabbine borç vermeyi.
Hazır diriyken, kendinizi ölüm hafıylanmasından kurtarın!..
Her birinize ölüm gelip,
Rabbim!..
Ne olur bana azıcık daha süre tanısan da sadakalar verip iyi kişilerden olsam, diye yalvarmadan önce size verdiğimiz rızıklardan başkaları için de harcayın Münafikun-10
Sevgiden korkanlar, nefsiyle hep dedikoduya başlar.

İçine sindiremediklerinle bir gün kabirde karşılaşmak istemezsen, cahilliğinde ısrar etme!..
Aşığın aşkını gönül dili olan anlar.
Bir zerreyi şems eyleyenin nasihatini dinle teheccüt vakti.
Aklı selim sahipleri dua ederek sevgiliye doğru hep yol alır.
Sevgiden korkanlar, nefsiyle hep dedikoduya başlar.

Oysa niceleri iblisin kanadına takılıp kabirde duasız beklerler sur’u.
Ölümün manası nedir?..
Ölüm; mal, servet, çocuk, eş ve dünyada olan her şeyi yağma edip,
İnsanı yalnız bırakır.
Ölümün manası budur.
Sonuç ne olursa olsun, sadece sebepleri gerçekleştirir.
Neden böyle oldu?..
Neden şöyle olmadı? diye kendisine azab etmez.
Sevgiden korkanlar, nefsiyle hep dedikoduya başlar.

Sabah uyanır bulut.
İnsan uykudadır o zamanlar kendisiyle çok iyi arkadaştı kar tanesi.
Ve eski düşüncelerini yeniden bularak.
Hoşlanırdı özlemle gönülde apansız beliren gözyaşlarına karışmayı.
Size teheccüt vakti dua bahçesinden güller saçtım.
Siz de beni hayırla anın şems vakti.
Sevgiden korkanlar, nefsiyle hep dedikoduya başlar.

Meselâ bir meyve çekirdeğini toprağa diker.
Çekirdeğin fidan olmasının zahiri şartlara bağlı olduğunu bilir.
Toprağı sular, kabartır ve çekirdeğin filizlenmesini bekler. Fakat çekirdek çürüyebilir, çıkmayabilir.
Zahiri şartları yerine getirdim fakat çıkmadı diyerek kendine zulmetmez.
Çekirdek fidan ve ağaç olursa gerekli zahiri bakımlara devam eder.
Sevgiden korkanlar, nefsiyle hep dedikoduya başlar.

Kader mekanizmasını ise oluşturduğu şartların sonucunun mutlaka pozitif olmasını ister.
Sonuç negatif olunca kendisi hâriç her birimi ve zannında oluşturduğu Allah imajını yargılamaya başlar.
Kendisine bu şekilde azab eder.
Susmanın ne çok kelimeleri vardı öyle.
Susmak ilmin yarısıdır, derlerdi de sancının tümüdür bilmezler.
Sevgiden korkanlar, nefsiyle hep dedikoduya başlar.

Kader mekanizmasını bilen bazı insanlar ise kendindeki eksikliğin hiçbir zaman giderilmeyeceğini anlar. Eksikliğin çalışma ile tamamlanamayacağını bilmesine rağmen bıkmadan usanmadan çalışır.
Her an mükemmelliğin ve İnsan-ı Kâmil olmanın hasretini çeker.
Verilen söz vebali çok sorumluluk getirir.
Sevgiden korkanlar, nefsiyle hep dedikoduya başlar.
(Y.ed - Gam Gah Albümü)