Geceyi gündüzüne katar insan,
Başı doğum, sonu ölüm olan,
Fakat her şeyi yaşam üzerine kurulan bu hayat için.
Dünya'nın kendisi insan gibi fâni,
Toprak, mal mülk; değildir bâki..
Şimdi ölüm tutsa yakamdan,
Bir tek ondan kaçamam..
Sağım, solum derken,
Bu ruhu bu bedende tutamam..
Dünya da dünyayı hak edecek çok şeyin çabasını verdim,
Beşikten mezara sonumu da bilirdim.
Şimdi ben bir avuç sevapla Cennetle mi müjdelenirdim?
Belki..
Yaratıcı yarattı; merhameti, iyiliği, affı;
zamanı, mekanı ve ölümü.
Yaratıcı söyledi "Ben çok affediciyim" diye.
"Şüphesiz Allah, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir." (Nisa, 4:96)
[ 28 Nisan 2025 ]
Zehra YadenKayıt Tarihi : 28.4.2025 21:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!