Hüsnü Zan Şiiri - Mehmet Şahan

Henüz lafın demeden neden, niçin sormayıp,
Su-i zanla yıkmadan hüsnü zanda bulun sen!
Sana lazım değilken kuş beynini yormayıp,
Su-i zanla yıkmadan hüsnü zanda bulun sen!

Beynime mi girmiştin fırtınalar eserken,
Bir yay gibi germiştin başkasına keserken!
Rüyada mı görmüştün apar topar küserken,
Su-i zanla yıkmadan hüsnü zanda bulun sen!

Sinirleri gererken zannetme ki hakladın,
Penahıma yererken kendin nasıl sakladın?
Günahıma girerken kavun mu ki kokladın?
Su-i zanla yıkmadan hüsnü zanda bulun sen!

Daha dere gelmeden paçaları sıvadın,
Kim olduğum bilmeden türlü renge boyadın!
Peşin hüküm emrini suratıma dayadın,
Su-i zanla yıkmadan hüsnü zanda bulun sen!

Aklı ile takılan boş hayale kapılmaz,
Her müşkülde sıkılan başkasına satılmaz!
Bilmez misin yıkılan istesen de yapılmaz,
Su-i zanla yıkmadan hüsnü zanda bulun sen!

Anlam farklı olsa da sihir sözde sanılır,
Hedefini bulsa da mühür göz de yanılır!
Sende izi kalsa da mahir özde anılır,
Su-i zanla yıkmadan hüsnü zanda bulun sen!

Unutma ha Şahan’ım elbet sen de beşersin,
Sakın nefse aldanma; sana, sen de şaşarsın!
İnsanlığın gözünde sevgi ile yaşarsın!
Su-i zanla yıkmadan hüsnü zanda bulun sen!