Hüsna Şiiri - Alaaddin Emre

hiçliğim karası gözlerinde
sessizlik akşamüstüdür
geveze gündüzden sonra
susmak
gece

tümce durağı bekleyeni
olarak kendimce
bekledim biraz

geçtim gittim işte
basmadan çiçeklere

sonra

(o Hüsna onu unuttum mu sanır)

sallandım darağaçsız
göğün rengini kokladım
küp içine girdim
saklandım

baktım ki o Hüsna
buharsı birkaç nüsha
çıktım ortaya

(o Hüsna kendimi unuttum mu sanır)

döndüm yeniden
yeniden
yeniden
kendime
bir başına çoğalmak üzere
kendinde