Veda sözlerin giyotin ağzı gibiydi. Son bakışınla sağır, dilsiz, aşksız, kitapsız bıraktın.
-Kesildim; ama aşk aktı. Ben meğer aşkımızın İsmail’iymişim.Aşkımıza kurban edildiğini düşünmüşüm. Meğer İsmailiyimiş düşlerim.
-Yol boyu bin bir yol döşeniyor düşlerime.
Konuşma , yazma, beni özleme deme.
Her duyum haykırıyorken, gözlerimin feri sönmüşken. Beni sönmüş volkan kılamazsın.
Aşkım y’anar/dağ.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
