Hüsn-ü Ahlak Şiiri - Abdullah Odabaş

Dışım süslü içim pas,
Beni insan sanar nas,
Daim iva eder hannas,
Tebdil-i ahlak ver Allahım.

Dışın süsü para ile,
İçin süsü girmez ele,
Taki mevlam ihsan kıla,
Tebdil-i ahlak ver Allahım.

Nazda ver huzur kalbe,
Kıblegahım beyt-i Kabe,
Cümle isyanıma tevbe,
Tebdil-i ahlak ver Allahım.

Ettir bize salih amel,
Ta sunmadan cam-ı ecel,
İmanıma verme halel,
Tebdil-i ahlak ver Allahım.

Söyletme küfrü dilime,
Tutturma haram elime,
Gönderme nefsin yoluna,
Tebdil-i ahlak ver Allahım.

Ücb-i riya kibr-i hased,
Rah-ı Hakka oldular sed,
Lutfunla kıl Yarab meded,
Tebdil-i ahlak ver Allahım.

Ücb-i riyadan çıkar,
Hüsn-i ahlakı eyle yar,
Bildir bana kar-ü zarar,
Tebdil-i ahlak ver Allahım.

Uyandır hem eyle ikaz,
Defterime saiddir yaz,
Herdem kılam naz-ü niyaz,
Tebdil-i ahlak ver Allahım.

Senden olur derde derman,
Ya muın-ü ya müstean,
Cümle halim sana ayan,
Tebdil-i ahlak ver Allahım.

Tarıkımız Nakşıbend,
Yüreğime koydu derd,
Zikrimizdir ism-i Zad,
Tebdil-i ahlak ver Allahım.

Meftuni sen neyin nesi,
Silem dersen kalpten pası,
Daim oku çok ihlası,
Tebdil-i ahlak ver Allahım.