Hüseyni Makamı Şiiri - Bünyamin Tumlukolcu

Alıştım artık gırtlağımda bileyli bir ustura ile yaşamaya
Hüseyni makamında sela beklentisi yaşıyorum
Vardiya yemeğinde çıkan elmayı
Gazete kağıdına yağlı ellerinden leke geçmesin diye sarıp
Utangaç ve küfür eder bir eda ile
Evladına götürmek için cebine koydu bir baba
Hayat anların toplamıdır
Bir an yaşar insan, hayat o dakika bitmelidir
Sordum usta yasak olduğunu bilerek neden diye?
Hanım beslenmesine koyacak bir şey bulamadı
Dedi
Duydum
Dedi
Öldüm
Dirildim
Bu boktan hayata atılmış denek fareleriyiz
Tanrının ego tatmini
Bir yanım
Yaşama kavgası
Bir yanım hudut bekleyen asker gibi mutluluk gözcüsü
Bir yanım aşka talip
Bir yanımda intihar isteği
Yazmak bir bıçak gibi saplanmakta göğsüme
Şu sıralar
Balık tutan adamları izlerdim çocukken
Gelmiyorlar sahillere sanırım küstüler bana
Pullarım küf tutmaya başlamış
Sağır bir adamın bestelerini ezberledim
Kör bir adamın tablolarını inceliyorum
Adana'ya yağan kardan çabuk kaybolan kadınlar
Toroslardan daha soğuk adamlar
Gördüm, tanıdım
Tek sığınak güven
Güvensizlikler coğrafyasında
Ve alıştım gırtlağımda ölümün soğukluğu ile yaşamaya