Hüseynî Divan Şiiri - Hasan Ulusoy

İfademde acizim daha fazla diyemem
Sen şahitsin o güne fazlasın söyleyemem
Ruhum daralır yanar canım dilim tutulur
Ya Rabbi masumların derdin arz eyleyemem

Senin için hicrana göğüs gerdi Hüseyin
Zulme biat etmedi karşı durdu Hüseyin
Evlat ıyal akraba ashabıyla birlikte
Senin olsun ahrette cennet yurdu Hüseyin

Allahın Nebisinin torunuydu canıydı
Cihan merdi Ali’nin yetişmiş civanıydı
Fatma anam gam çeksin zulme düştü kuzusu
Kerbela’yı sulayan ciğerinin kanıydı

Asırlardır her mümin yandı durdu derdine
Lanet okur o devrin münafık namerdine
Muhammed (AS) den Âdeme gelmiş nebi peygamber
Ta’zimde Kerbela’nın yiğit civanmerdine

Zeynep’le Ümmügülsüm kan kattı gözyaşına
Yanındaki ashabın dağlar düştü başına
Susuz yanan bedenler birer birer düşerken
Melaike ağladı ashabın telaşına

Her muharrem ayının her onuncu gününde
Utanarak eğerim başım tarih önünde
Ben olaydım Hüseyin ben öleydim Hüseyin
Uzataydım başımı bulunaydım yanında

Kara yazılı tarih lanet Yezit ehline
Asırlar gelip gitti düşman bağrında yine
Her devrin Firavunu Nemruduyla Yezidi
Savaş açtı İslam’a İslam’ın her şeyine

Hasan derdi derdine ekleyerek bekliyor
Seherde dost kapısın yoklayarak bekliyor
Her nefes muhabbetim artar sana Hüseyin
Mahzun kalbim aşkını saklayarak bekliyor

Hasan Ulusoy