Hüseyinoğlu Köyü Şiiri - Mehmet Şahan

Yeşilin her tonu güler yüzüne,
Köyümün toprağı, dokusu başka...
Çiçek, çiçek donu giyer özüne
Köyümün yaprağı, kokusu başka...

Hüseyin Ağa’nın kurduğu köyüm,
Sözünde saygıyı gördüğü köyüm,
Özünde sevgiyi serdiği köyüm,
Köyümün destanı, öyküsü başka…

Arepli’de koymuş temele taşı,
Eğmemiş kimseye dik durmuş başı!
Gönülden paylaşmış ekmeği, aşı
Köyümün sevgisi, sevdası başka…

Ören'den bakınca bağa, bahçeye
Birden hasret dolar dilde lehçeye...
Bakarken dalarsın Ötegeçe'ye
Köyümün deresi, tepesi başka...

Haşeşler’e bakıp orman sanarsın,
Her dalı derdine derman sanarsın!
Ömerağa vermiş ferman sanarsın,
Köyümün ormanı, merası başka…

Karüce yukardan selam gönderir,
Şırıl, şırıl akan suyun dönderir,
Kuzeyden güneye bize yön verir
Köyümün dumanı, havası başka…

Boz bulanık akıp inlemesiyle,
Baharda coşarsın “Çay”ın sesiyle!
Şarkıya doyarsın kuş nağmesiyle,
Köyümün şarkısı, sedası başka…

Ne çiçekler açar, ne güller biter
Güllerin dalında bülbüller öter…
Gurbetten sılaya gönüller tüter,
Köyümün türküsü, edası başka…

Bembeyaz süslenir kışın karına,
Bebeler beslenir yazın narına,
El eyle de gelsin kozun yanına,
Köyümün meyvesi, elması başka…

Şahan der yazmakla özellik bitmez,
Sadece görünen güzellik yetmez,
Dünya cennet olsa, o köyüm etmez
Köyümün güneşi, gölgesi başka…