Boynumda başlayan ağrının işgalinde gözlerim kısılırken
Ben öldüm zannettiler
Enseme yuvalanan habis yumru elinde işkenceler çekerken
Ben öldüm zannettiler
Adımlarım küçülüp devrilme eşiğinde dengem destek ararken
Ben öldüm zannettiler
Titreyen ellerimin incelen bileğinde gücüm derman ararken
Ben öldüm zannettiler
Oysa ben
Adımın yazıldığı Kerbela meydanında
Ceddim Hüseyin’e olan sonsuz saygımla
Kahpece terk etmeden adam gibi sevmenin
Zoru görüp kaçmadan yiğit gibi ölmenin
Canan üzülmesin diye “can”dan vazgeçmenin
Zevkini YAŞIYORDUM.
Kayıt Tarihi : 26.9.2023 00:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Değerli yorumunuz çok teşekkür ederim.
TÜM YORUMLAR (2)