HÜZZÂM MEVSİMİ
Kuru bir yaprak neyi hatırlatır?
Yaşamaya çalışan bir Gül yaprağının feryadını hissettin mi?
Bak gökyüzüne vedalarla dolu kuşların gidişi,
Taşlar arasından çıkan çiğdem gibi,
Boynum bükük,
Gökkuşağında kaybolan hayalim gibi,
Kaderim...
Karanlığa hükmeden yarasalara döndü,
IHLAMUR ÇİÇEKLERİ
Tıpkı tepelerinde kar yüklü bir dağ gibiydi gönlüm,
Ne çocukluğumu bildim,
Ne de gençliğimi...
Uçan kelebeklere imrenirdim rengârenk,
İstasyon oldu garip yüreğim,
Ne yolcusu var nede hancısı,
Papatyalarda kaldı dileğim,
Gurbetinde oldum yabancısı...
Gözden ırağım,hemde gönülden,
KAHREDİYORUM!.
Kahrediyorum zamansız gelen bahara,
Üşüyor çiçekler dökülüyor bir bir,
Yeşeren umutların döküldüğü gibi,
Kahrediyorum sahte dostluklara,
Fesatlıkla riyânın kölesi insanlara,
Gülüşü bir başka sohbeti tatlı,
Şirinlik misâli başkadır karam,
Sevda kelebeği gibi kanatlı,
Yokluğun yürekte derin bir yaram...
***
Baktım Karanfil'de varmıdır adın,
KARA TREN
Yanık türküler sana mı yakıldı,
Dumanın mı selâm yolluyordu sevdalılar diyarına,
Hep bekleyişler bitmiyordu gözlenen sen,
Kimbilir yıllarca ne hasretler taşıdın,
İstasyonun banklarına damla damla dökülen,
KAR GÜNLERİ..
Üşütüyor içimdeki karamsar duygular,
Bilmiyorum!..
İnsan dört mevsim kışımı kovalar..
Isıtmayan güneş gibi arzularım,
Sanki yıllarca umutsuzluk diyarındalar..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!