Hüseyin Temel Şiirleri - Şair Hüseyin Temel

Bilinmeyi diledim de,
Yoktan var ettim: dedi tanrı.
Yeri göğü yarattım önce,
Sonra tabiatı ve insanı.
Tam umudum kesmiştim,
Dur diyecektim bu gidişe.

ne kâbe ister ibadetim
ne seccade
yüzümü döndümse eğer
o yâre

ne böyle güzel gelir âleme

yokluğunla seviştiğim
gecelerden
sana bir söz doğurdum
sevip okşarsan onu
basarsan bağrına
ağzından dökülen ilk kelime

Göz yaşını sil
ah eder
sevda bu

Işıktan bir
Kurşun

yüzünde kuşlar var sevgilim,
yüzünde bulut, yıldız, ay...
yüzün gökyüzümdür benim.
yüzünde güneşler doğar.

yüzünde harman olmuş başaklar...

bir çocuk, bir gün,
ölümün üstüne kurar
salıncağı.
o gün anlarsın;
ölmek,
çocuk oyuncağı.

suyuna gidersin
huylanır.
gitmesen
huysuzlanır.
üzümün çöpü...
armudun sapı...

ve bu ay,
ve tutulması
içimdeki kekeme
çocuğun dilinin,
ve sana havalanan
selam kuşları,

gün gelir baş üstünde tac olunur
gün gelir bir başa muhtac olunur
bir gün güzelsindir amberden bile
gün gelir aynalardan ihrac olunur

öz nedir ki söylemimiz ne ola

hadi sallanma diye bağırınca
ustası uzaktan
panikle atlayıverdi çocuk
düşlediği salıncaktan.