Bu şiiri sana yazıyorum ana,
Her şair şiir yazar ama
Olmayan analarına,
Yürekleri yanar ana
Sesini duyamadıklarına,
Dizlerinde yatamadıklarına,
Keşke çocuk olsaydım sevdiğin,
Şefkatli avuçların okşasaydı saçlarımı,
Sen hayal ülkenden masallar anlatırken,
Usulca uyusaydım dizlerinde.
Keşke gözlük olsaydım yorgun gözlerindeki,
Bu sabah
Bir başka havam,
Kusura bakma kalamam.
O biçim takım elbisem,
Cılalanmış kunduram.
Kahretsin!
Anlat gülüm anlat
Aydınlat beni,
Yalanlar diz yine
Her zamanki gibi mavimsi,
Birde buse kondur yüzüme
Beni mahveden türden olsun,
Boşluk
Ufku sonsuz bir boşluk,
Hiç bir şey değil hayat,
Gözlerin ellerin hiç bir şey.
Bomboş dünya döner,
Sende gittin ya,
Ömrüm bitti.
Neden, nereye diyemeden,
Gitme, kal diyemeden gittin.
Oysa dünyamda
Güle bülbül ne kadar yakışıyorsa,
Sanada öyle yakışıyor gülmek.
Karanlık boşluğu nasıl süsküyorsa yıldızlar,
Senide öyle süslüyor gamzelerin.
Sen hüzünlüysen eğer,
Bak gözlerime,
Yüreğime giden pencereden.
Gitme diye feryat eden,
Duy sesini kalbimin,
Kal öylece.
Ben;
Yalnızlık kuyusuna düşmüş bir yusuf,
Kanadı kırık doğmuş, hiç uçamamış bir kuşum,
Ben;
Gözlerinden fırat akan bir varoş,
Hüzün demir atmış içime,
Ümitle yelken açamıyor yüreğim.
Batmak korkusu mahvediyor beynimi,
Yeniden, yine sevemiyorum ben.
Ağzım yanmış bir kere,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!