Hüseyin Soniş Şiirleri - Şair Hüseyin Soniş

BIRAKTI..!


Soldum, tozlandım bu çetin yenilgilerin arkasından bakmaktan,
Şekilden şekile giren linç şenlikleri, sevinçlerimi tınısız bıraktı.
Duru sularda bile dağıldım, bıktım artık parçalarımı toparlamaktan,

BİR MASA BİR KADIN

Tam gitmek üzereyken, bir karanfil bıraktı masaya bir kadın,
Bir yıldız erir gibi, bir gece yanar gibi masaldı kadın,
İçimin tüm fay hatlarını çatlattı gözleri zelzele kadın,
Tam bitmek üzereyken, yeni bir kader bıraktı masaya bir kadın.

BU SON OLSUN..!

Heey...
Bir asude bakışı bana çok gören ateş gözlüm..!
Dinle...
Rüyalarımın yarım bırakılmışlığını ceplerine atan o geceler var ya, onlar, düşlerimin üzerine kan döküp umarsız bir edayla ıslık çalarken, ben, kinle, öfkeyle, çaresizlikle dinlerdim köle kılıklı adamlığımla da kimselere söyleyemezdi kırılası gururum,

Yok. bulamadım ıssızlığın bu sırrını bana anlatacak bir lisan,
En usta kelimeleri bile çırak çıkardı o müjgan, şiirler sustu,
Sayfalar dolusu kalem de kırsam ne, yok, anlayacak bir izan,
Geride kalan aşkın muskasındaki kavramlar, öylece sustu.

Neylersin ki, dağ oynasa bile yerinden, düşmüyor bu fakire bir Nusret,,
Bu gidişle, bu kötümser talihime ne bir ahu uğrar, nede bir havra gelir.
Okusam da, yazsam da, en ala kelimeleri, bilinmiyor işte marifet.
Bu gidişle, artık, ne bir meziyet uğrar aklıma, nede bir cevahir gelir.

Ona dün o fotoğrafta baktığımda ilk kez anladım, aşikardı içindeki çizikler,
Tam o anda, beni de içine çekti yılların arkasına gizlenen gerçekler,
Bir anda büyümüş bir budala gibi hissettim kendimi, nemlendi gözlerim,
Neresine dokunsam fotoğrafın oram sızlıyor, sanırım yakınlaştı gidenler,

Dışarıda yine tutukluk yapıyor hayatın kurşuni meteryalleri,
Sanki yer değiştirdi dünya, yıldızlar peş peşe çatladı.
Sensiz, hiç kimseyi göstermiyor aynaların sırlı halleri,
Sanki yere düştü yüreğim, toprak parsel parsel çatladı.

YIKIL KARŞIMDAN

Ne de çabuk geçtin be hayat!
Sayende artık yaşamak ta gelmiyor içimden,
Çıktığım her yolu, sanki at koşturur gibi nefes nefese kat ettiğimi hatırlıyorum da..!
Bir zaman, bir baharın kuytu bir gecesinde ansızın fırlayan yüreğimin geçmiş tüm çarpıntılarını, kadere direne direne kökünden silip süpürmeyi, sevdamın adını dağlara taşlara yazarak, bütün düşlerimde sayıklamayı, yada, hiç göz kırpmadan güneşin tam öğle vaktinde ona bakar gibi bakmayı ve onu incitmeme adına sol yanıma yatmamayı ezberlettiysem de zavallı aklıma,

İçimden geçip giden şarkılar bittiğinde ağlayasım geliyor!
Ne dünyada beka, ne ahirette safa isterim, onsuz her yer zul geliyor.
Gurur yapmasın diye akıl, kellemi dahi yerinden sökerdim lakin!
Hayallerim anılarımla cenk içinde, kimse analamasın diye ölesim geliyor.