Hala kulağımda çınlıyor sesin,
Aramızda rüzgarlar olsa bile.
Aklımdan gitmiyor ahu gözlerin,
Bu yüreğime hasret dolsa bile.
Divane gönlüm seni unutamaz,
Sana ilk dokunduğumdu o.
Tekrar aşık olduğumdu o.
İlk değil son olduğumdu o.
Seviyorduk, Konya treni...
Bir tutku sardı içimizi,
Ne güzel günler yaşadık seninle,
Sonrası acı çektirdin sevginle,
Katmer katmer nasır tutmuş kalbinle,
Her kalbi kendin gibi taş mı sandın? ...
Artık sen bana bir hayal,bir düştün,
Elimde olsada kurtulmak için,
Bir kapı açıp gitsem şu dünyadan.
Herkesten uzaklarda olmak için,
Bir yol bulupta gitsem şu dünyadan.
Gönlüme vurdular büyük acıyı,
Karanlık ömrüme bir ışık tuttun,
Sana aktı gönlümün tüm duygusu.
Kalbimde senden bir parça unuttun,
Ey benim memleketimin ahusu! ...
Bakışınla içim yıldırımlaştı,
Ey yol üstünde dikilen ağaç!
Sen bu yolda herşeyi görürsün.
Biçare gönlüm tek ona muhtaç,
O benimle neler söylerdi dün.
Söyle bu yoldan geçti mi bugün?
Mutlulukla dolup taşardım,
Sadece bil demen yeterken.
Emrine âmade koşardım,
Sadece gel demen yeterken.
Başkasını nasıl severim?
Bir duygu seli oluyor içim,
Seni gördüğü an gözlerim,
Birbiri üstüne gelir sevincim,
O sımsıcak bakışların ardından...
Bir heyecan o anda,bir tebessüm.
Bir dağ mıyım ben?
Dertler örtmüş üstümü,
Buzullar misali...
Bir kovan mıyım ben?
Çile dolmuş içime,
Hasretin vuralı sersefil oldum,
Gönlümü dağlayıp gittin gideli...
Kıydın gençlik çağıma,zelil oldum,
Gözümden çağlayıp gittin gideli...
Yakışmaz eline zulümden başka,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!