İlerlemek lazım hayatta
Yarın, gebedir bilinmezlere
Demir, çekiç yedikçe şekillenir
Korkma sıkıntılarından
Hangi acı yıkabilir seni
Sen vazgeçmedikçe
Çiçeklerin diyarı
İlmik ilmik ördüm yollarını
Fidanlar büyüttüm bağrında
Taşıdın yalnızlığımı
Lütuftu eşliğin mevsimler boyu
İlkbahar esintilerinde
Gülüşün baharı anımsatır
Bense içinde solgun bir ağaç
Dökülen yapraklarım değildir
Sana hasret kalan sevgi tomurcukları
Eski günleri anımsadım yine
Efkarla harmanladım geceyi
Sönmüş sigaram
Tükenmiş hayallerimin özetiydi adeta
Ama REDDetmeye karar verdim
Tüm bunları yalnızlığıma inat
Gözlerinde büyüdü sevdam
Saçlarında soluklandı bakışlarım
Ama hep seninle
Hep sevginle
Seni seviyorum
Her şeyimle
Hepimiz birer katiliz
Hunharca katlediyoruz zamanı
Bu savaştan kalan ganimetler
Oluşturuyor mutluluklarımızı
Her şeyi unutmak istiyorum
Seni bile
Gitmem lazım buralardan
Ardımda bırakmalıyım anıları
Acıyla yoğrulmuş yaşanmışlıkları
Tedbil-i mekanda
Ay doğar bulutların ardından
Bir ışık belirir teninde
Özgürlüğe yelken açan bir gemi
Taşıyordu inancını sessizce
Sükût yoldaşıdır yalnızlığın
Ruhum, maziye sunulan
Hasret yüklü bir arzuhâl misali
Kelimelerim altın kafeste
Diyarım sensin, deva'm sende
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!