Iste öyle bir gün
gökyüzü geceye birakmisti
civit mavisi gömlekleriyle bu emsalsiz insanlari
rüzgar en eski yasamlardan
okunaksiz mektuplar getiriyordu
onlar düsük isikli cadirlarinin önünde
Yazdikca
siir tutustu, cogaltti cigligimi...
Unutur muyum hic,
asinmis bir durgunlugun
icinden geciyor yeniden gökyüzü.
Bu aksam ilk kez yanitsiz kaliyor
Degisen ve degistiren bir celiskinin sinirinda
bir baska genisliyordu anlami hakkin
ve ölüm bir cocugun ilgiyle bakmasiydi
akarsuyun aynasinda gözlerine
ne cok degisecegim kim bilir
ne cok cagima dargin
konusabiliyorum iste,
körledim tersine akan sulari
bedelini ödedim cogul yanlislarimin
ölümün ic avlusunda
serin solugunu kekeledim akranlarimin
gülünc zitliklar ülkesinde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!