Yavaşça dokun yaralarıma
Yeni doğmuş kediyi severcesine,
Yetim kalmış çocuğun başını okşarcasına dokun..
Bin yıllık kitabın sayfalarına nasıl dokunursa insan,
Öyle dokun yaralarıma
Nefeslerimiz karışamayacak artık birbirine,
Tenin tenime değemeyecek belki,
Dilinde gördüğüm aşkı yüreğimde hissedemeyeceğim belki,
Artık gözlerimiz tanıyamayacak birbirini..
Ama olsun, küllerimizden doğana dek;
Her yerim zifiri karanlık
Lakin direniyor cılız bir mum ışığı,
Onunda her yeri karanlık.
Biliyor birazdan ışığının söneceğini,
Kendine yetmiyor ki daha
Lakin, direniyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!