1929-1989. Adana’nın Nacarlı köyünde doğdu. Gürün’ün Yuva köyünden Adana’ya göçen yoksul bir ailenin çocuğu olan Kaçıran, küçük yaşlarda aşıklık geleneğini öğrendi ve şiir yazmaya başladı. Şiirlerinde mahlas olarak adını kullanmaktadır.
Okuma yazmayı askerlikte öğrenen Kaçıran uzun bir süre çobanlık sonra da inşaat işçiliği yaptı.
Hüseyin Kaçıran Şiirlerinde ağırlıkla yoksulluk ve toplumsal sorunları işlemedi.
Değişik dönemlerde birçok şenlik ve yarışmaya katılan Kaçıran’ın şiirleri çeşitli gazete, dergi ve araştırmalarda yer aldı.< ...
Ötme bülbül ötme gel yeter gayrı
Gönlüm ta derinden yaralandı oy
Hem sıladan hem de yarimden ayrı
Bağrım bölük bölük paralandı oy
Sen gülünden ben köyümden ayrıldım
Ruhumda bir sıkıntı var
Gitsin diyom gitmiyor ki
Yoksulluk başıma bela
Gitsin diyom gitmiyor ki
Düşünüyom nasıl etmek
Gönül sarayımı bir ateş aldı
Dumanı başımdan tüttü sevdiğim
Aşkın dalgaları teknemi deldi
Sevda denizinde battı sevdiğim
Duydum ki gönlünü vermişsin yada
Benim bir günahım var mı sevdiğim
Sen salladın pencereden el bana bana
Aşkınla eriyom durmuyor dilim
Sen dedin ki her akşam gel bana bana
Bu gençliğin çağı birgün geçecek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!