Hüseyin´in Ölümü Ibret Olsun Köyüme

Köyüme ibret olsun
hüseyin in ölümü.
Kim yapti garibime
cekilmeyen zulümü.
Insanlik eger bu ise
kör etsinler gözümü.
Aglamam sizlamam
öf bile demem.

Yokmudur evin barkin
ormanlarda yatarsin.
Altina yaprak serer
üstüne ne atarsin.
Bu kara sayfalara
bir sayfa da sen katarsin.
Neye küsmüssün söyle
ne güler ne aglarsin.

Bir kabuk ekmek bile
vermediler yiyesin.
Suclu o kadar cok ki
kime suclu diyesin.
Adini hep unuttular
sen kimsin nesin.
Yaradan biliyor ya
bilmeyenler bilmesin.

Elbiseleri yirtik
ayaklar yalinayak.
Evden kacirdi onu
her gün yedigi dayak.
Ona fiske vuranin
Rabbim ellerini yak
Sesi dünyayi tutsun
aglasin viyak viyak

Ormanlar yatagindi
soguk taslar yastigin.
Sonsuz evin oldu bak
üzerine bastigin.
Söyle kimler var idi
konusmaya küstügün.
Senin icin bu ölüm
Hem bayram hem de dügün

Yasin otuz olmadan
hayata yumdun gözü.
Yüregime doldurdun
bir kürek yanan közü.
Insan olmusuz ama
insan kalamamisiz sözün özü.
Biz hepimiz sucluyuz
Allah affetsin bizi.

Ormanda ölü bulundu
günler sonra cesetin.
Kimseye ilac olmaz
ne kemigin ne etin.
Can bedenden ayrilinca
bir cukura atin.
Ne anlami var sanki
bosa gecen hayatin.

Savcilik inceleyip
yaptilar otopsi.
Gec kalan bir tedavi
bence bunlarin hepsi.
Daha bosalmaz artik
tabak,tencere,tepsi.
Hep bu olanlarin
cal üzerine sipsi

Köyde sala.n okundu
kildilar namazini.
Hic kimse cekemedi
senin bitmez naz.ini.
Yaradan böyle yazmis
degismeyen yazini.
Suclu olan düsünsün
bugünden sonrasini.

Mezarin.in basinda
anan agliyor hüseyin.im.
Arada bir soruyor
oglum ben senin neyinim.
Affet beni evladim
duracak bu beyin.im.
Sen benim dügmemsin
ben de senin gömleginim