Tekel işçisi nişanlı kızın vasiyeti
Benim bu Tekelden ölüm çıkacak,
-I-
Yatar zakkumdan yatakta
Ozanlar içinde bir deli
Solgun yüz döner yastıkta
Konarım mahpus penceresine
Ben bir küçücük kuşum
Kanadımdan sekti kurşun
Tutuşurum Kızılırmak suyunda
Ben bir ala gül dalıyım
Beni saran büyü çözüldü
Minyatür bahçede boşaldı üstüme göl
Kırıldı mavi camı taş kubbenin
Lotus çiçekleri yağıyor içeri
Elsizdim, dilsizdim, gönülsüzdüm
Akşam yelleri sokakta kaldı
İnme bahçeye, balkona çıkma
Açma pencereleri
Kurşunlar dolar içeri
Dışarda, yolun üzerinde
Ağızlarında acı
Tükrüklerle boğulan
Gülücüksüz konulan
Çocuklar biriktirir
Dudaklarına inen
Gök kabarcıklarını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!