Öztürk Acun - Hüseyin Gezer Şiiri - Anto ...

Kim istemez ozan gibi demeyi Nazlanmadan topluma şiiri Aşkını düşüncesini övmeyi Kim istemez iyi ile tanınmayı Andır kalsın varlık içinde yoksulluk Genç iken hoş oluyordu yağlı yemek Enerjiktim bilmiyordum dur durak Şimdi ihtiyarlık çöktü fazlalık göbek İmam minarede sela veriyor Yeni ölmüşe rahmetler diliyor İnsanoğlu arsız arsız gülüyor Sıra kendisine gelmiş bilmiyor Okumuş on bin kitap helal olsun Mutluluğumuza katkı sağlasın Birikim ortaya boşa gitmesin Yeni kitap olsun, yazılar gülsün Yaz kardeşim, cevherin var içinde Kaynayan gücün taşıyorsun serinde Yaşamak güzel mi, hoş mu Arhavi’de Mutluluk yarat,dik dur şiirlerinle Gök yitirdi maviliğini gün be gün Bugün füme mi kurşuni mi bakın Yağmıyor yağmur gürültüsü senin Korkular yaratır geçmişte kalan Ankara kirleniyor kirli kömürle İşler yapılıyor Belediyelerde Yoksul diye oy için tembellere Kimse düşünülmeden dağıtılanda Düşüncede olan üç beş oy almak Dağıtılır sokaklarda şakalak Bakıyorum kanaatim şakalık Mizah oluyor patates vermek Korku saldı dertlerimin çoğu yüreğimde Ağlamadım demedim acıları ellere Güldürmedim sevindirmedim gizlere Hayır dua etmeyene nasıl dertlenim Sen varsan gözlerim bakar etrafa Vazgeçmedi gözlerim etrafıma bakmada Mutluydu elbette mutsuzluğa bakmada Ellerim boş kalmada haber sormada HÜSEYİN GEZER’E Unuttum ellerimi işimi görmez Dostum yad ellerde halimi sormaz Gözden ırak olduk yüzümüz gülmez Ağlayan gözlerim kalbim dinlemez Girdi içime bir kere dert gideri yok En kötü yanı ise geçmişi unutmak Bakmaz el sallanır otomatik olmuş bacak Çeker sürükler kendi isterse duracak Biriktirdik sevdamızı kalbimizde Keder vardı korku vardı içimizde Hainlik ihanet yoktu halis düşüncede Hep böyle kalır değişmez diyordum Bu zulmü sen verdin bana görsene Mutlu olup kahkahayla gülsene Yargıladın yalan yanlış bilgilerle Ömür boyu düşeceksin şüpheye