Hüseyin Elçi Şiirleri - Şair Hüseyin Elçi

RÜZGAR VE HASAR / VE ÜÇÜNCÜ ŞAHISLAR

gözlerine ilişen o notta yazılanlar çınladı kulaklarında:
'dönersen ıslık çal
kendime ve kederime
anlam ve enlemi unutuş saysan da

sabah güneşinin
yüzüne vuran ışığının rengini görmek
kara yılların küflü tortularından arınmak için
senin mevsiminle gelecek asude baharları bekledim
gözlerinden payıma düşen bir kederle

(Kim olduğumu tam olarak bilmiyorum. Hüseynîlerin şair soyundan olduğum söyleniyor.
Ona birazdan geleceğim.)

ömrümden azad aşklarla başlamalı söze
usul ve demlenmiş bir rüzgarla dağıldığım

elimden tutan o yetim çocukla dolaştım
çocukluğumun sararmış olduğu şehri
kerpiç duvarların yıkıntılarına basarak
çatıları kararmış evlerin kara bahtına
adanmış adaklarını, artan ağıtlarını
dinledim bir çay içimi zamanda sitemlerini

beyaz sakallarında aliboğazı'nda esen rüzgarın uğultusu
çakıltaşları munzur'un nasırlı ellerinde
gözlerinde dersim dağlarında alişêr acısı
hatıra hançer. verilmiş ikrar. dost koyak
farların feriyle beliriyor sırtındaki mintan

kirli camların ardından hep endişeyle izledi mevsimleri
ait olduğunu sandığı iklimlere alışamadı
imgeleminde hep ilkbahar; o sonbaharlarla ağarttı saçlarını
dağlı ırmakların yalnızlığıyla çoğaldı yıllarca
damarlarında geniş deltalarla aktı acıları
denizine yürüdüğü kıyılar uzaklaştı gitgide

Veysel Öngören’e


“şiir imajiner bir eylemdir” derdi
şiirde sözcük, sözcükte anlam kırmızı
ayağında çorap, göğsünde kravat

Nicedir sırtımı sıvazlayan mahir hayat
Yüzüme kösnül öpücükler konduran masum riya
Gençtim; dinlemedim babamın dilinde epriyen öğütleri
İçimde uçarı coşku, hırçındım deli düşlerin koynunda
Başıbozuk sularda bıraktım tenimdeki terleri

Dicle, surlara bakarken anaç ve bereketli
Surlar, Dicle'yi seyrederken heybetli Ağrı gibi


Dicle, surlara bakarken boynubükük ve geniş
Surlar, Dicle'yi seyrederken mağrur ve yaralı

ne kadar zor şarkı söylemek
şarkılaştırılan dehşetse...
Vıctor Jara