Hüseyin Efkal Şiirleri - Şair Hüseyin Efkal

Oysa herkes öldürür sevdiğini..
Boğazında düğümlenen söylenmemiş bir söz gibi,
Çırpındıkça derinlere gömülen bir gemi;
..ve her solukta can çıkar gibi..

Oysa herkes öldürür sevdiğini..

Yitip giden günler, gelmez geriye.
Solmuş hatıralar bırakır ardında,
Tebessüm ettirir her hatırlayışta.
Yaşanmış ne varsa, dönmez geriye..

Bazen bir bakış, bazen bir gülüş.

Çekil git artık düşlerimden,
Bıkıp usanmadın mı benden artık?
Gözlerimden, yüreğimden, içimden,
...ve varolan her şeyimden, git artık..

Dokunma, kirletirsin neyazları,

Kim bilir şimdi neredesin,
Hangi gözlerde tüketiyorsun kendini,
Hangi ellerde sıcaklık arıyorsun
Hangi gönüllerde avutuyorsun kendini..

Gözlerinde açan cehennem çiçeği,

Bu şehir sensiz çekilmiyor.
Baktığım her yerde gözlerin,
Attığım her adım, aldığım her nefes.
Zikrediyor ismini bir dua gibi..

Hayaline sarıldım bu yalnız sokaklarda

Varlığınla şen olur gönüller,
Hissetmesini bilmeli yeter ki tüm yürekler,
Uzaklarda bir yerlerde de olsan
Değerinle kısalıyor mesafeler.

Kelimeler anlamsız kalır seninle

Ben seni özlemeyi sevdim,
Yitip gittiğin andan beri özlerken..
Ben seni sevebilmeyi sevdim,
Yüreğim ateşler içinde yanarken..

İnsan bu kadar mı aciz kalır,

Kandırılmış gönüllerde başladı yazım
Kaderedir bu çekilmez isyanım

Sessiz çığlıklarımı duyar olur mu,
Sahte insanlardan merhem olur mu.

Keşkelere kalmışsa bir ömrün geçmişi
Geleceğin bir önemi kalmamıştır; hükümsüzdür.
Izdırap ateşiyle yoğruluyorsa yüreğim,
Dün geçmiş, bugün bitmiş, yarın yitip gitmiştir.

Hapsetmemeliydi bu hayat beni keşkelere

Bende ki Sen..
Bildiğin kelimelerdi belkide duymak istediklerin.
Sen duymayı özledin ben ise söylemeyi,
Sendeki ben nasıl öksüzse bendeki sende öyle.
Vuslatım tek hecem sabır taşım.
Ne olurdu sanki döküle bilseydi yüreğim yüreğine.