Şimdi çok farklı, hülyanın nefesi
Soğuk esiyor, sol yandan rüzgarlar.
Alıp götürmek bir yana beni
Terkediyor, yolun başında insanlar.
Hüznü aramam, lazım değil kendisi
Bu sonbahar, av mevsimi sevgilim
Serçeler güneş üzerine yuva yapmış
Yeryüzünden taş yolladım ışıklara
Ben vurmadan, hepsi aya kaçmış
Şimdi, geceyi bekliyorum sevgilim
Şimdi,eski bir kitapta iki loş sayfayız.
Başlığımız aşk diye, kalın puntolarla yazılmış.
Hüsran anlatır, son sayfası ağlatacak kadar.
Ve önsöze, tertemiz bir sayfa ayrılmış.
...................................................
Okumaya dayanamadım, sadece göz gezdirdim.
Şimdi huzur doluyum bir çınarın dibinde,
Amacım gölgesine ortak olmak değil.
Yalnızlığa bürünmüş kabukları,
Bu bendeki dostluk,düşmanlık değil.
Sırtımı dayayıp mehtabı seyretmek amacım.
O kadar dar ki bu tenha koridor.
Sonuna varmak, tek başına bile zor.
Kilit hayli çok, anahtar hala tek.
Çilingire bir kapı, sana bir çilingir gerek.
Artık yeter, kaldır yassı, demirden mayınları.
Trenden uykulu inişimi hatırlıyorum.
Ve afili bir taksiye binişimi.
Soğuk,kanıma değil, ruhuma vuruyordu.
Sanki kaybetmişti, şehir güneşini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!